Sempozyum 22-26 Mayıs 1989 tarihlerinde toplam 5 gün sürmüş ve sonunda bir açık oturum (forum) ile birlikte toplam 10 adet oturumda 33 bildiri sunulmuştur ve bunların 7’si yurt dışından bildirilerdir. Bu sempozyumda kapasite kullanım alanlarının düşüklüğü, teşvikler, hükümet uygulamaları, sektörün yan sanayi sorunları, lisans anlaşmaları ile gelen kısıtlamalar ve üretilen en az iki nesil eski modeller, ihracat yapılamaması, ar-ge’ye pay ayrılmaması konuları ağırlıklı olarak yer almıştır. Tartışmalar kısmı oldukça katılımcı geçmiştir.

Oda Yönetim Kurulu üyesi Yıldırım Çakar’ın konuşmasından;

“A.T.na girme çabalarının sürdüğü bu dönemde bu sektördeki sorunlardan birkaçını şöyle sıralamak mümkündür:

Otomotiv sanayinde kapasite kullanım oranları çok düşüktür

Ülkemizde üretim lisansör firmaların yurt dışında ürettikleri araçlardan birkaç model geride üretim yapılmaktadır

Dünyada otomotiv kuruluşları Pazar paylarını yükseltebilmek için çok yoğun bir araştırma çalışması içindedir. Ülkemizde söz konusu değildir.

Sanayimizin genel yapısına paralel olarak otomotiv alanında da devlet ve firma düzeyinde hedefleri belirlenmiş sağlıklı bir politika yoktur.”

 

Tabii arada tartışmalar da var. 9 Eylül Üni. Prof.Dr. Demir Aslanı dinleyelim

“Ben bir tüketiciyim. Varsayalım ki elimdeki arabayı değiştirmek istersem bugün neresine elinizi atsanız hemen hemen dökülecek. arabaya bir 25 milyon lira para sayıyorum”

Çevre konusunda da;

“Otomotiv sanayi derneği başkanının beyanatı var. Hava kirliliği 15.sırada gelir diyor. Ama yapılan bilimsel araştırmalarda hava kirliliğinin %70 nin otomotivden geldiği söyleniyor….

bir insanın günlük ihtiyacı olan %15 metreküp temiz havayı, bir tek motorlu taşıt ile 10 dakika içinde tamamen insan tarafından solunması zararlı hale getiriyor. “